PUBLIKACJE

Gdyby wybory do Sejmu i Senatu odbywały się na początku września, udział w nich z co najmniej 99 procentową pewnością zapowiedziało 67% dorosłych Polaków (o 3 punkty procentowe mniej niż w sierpniu). Jednocześnie ogólne zainteresowanie uczestnictwem w tym głosowaniu zadeklarowało 82% uprawnionych, również nieznacznie mniej niż w sierpniu (spadek o 2 punkty procentowe).

Początek września nie przyniósł dużych zmian w popularności poszczególnych ugrupowań, choć minimalne różnice, jakie zarejestrowaliśmy, wydają się znaczące. We wrześniu na pierwszym miejscu naszego rankingu znalazł się PiS. Nie zmieniło się poparcie dla współlidera sierpniowego rankingu – tak jak w ubiegłym miesiącu gotowość głosowania na PiS w wyborach zapowiedziało 30% ich zdeklarowanych uczestników. Natomiast w tym miesiącu pogorszyły się nieco notowania głównej z rządzących partii – KO, obecnie chce na nią głosować 28% wyborców, o 2 punkty procentowe mniej niż w sierpniu. Minimalnie straciła również znajdująca się na trzecim miejscu Konfederacja WiN, popierana przez co dziewiątego z uczestników hipotetycznych wyborów (11%, spadek o 1 punkt). We wrześniu zadaliśmy zwolennikom koalicji, którą jest Konfederacja WiN, dodatkowe pytanie o to, do którego z tworzących ją ugrupowań jest im bliżej. Okazuje się, że nieco większą popularnością cieszy się Nowa Nadzieja Sławomira Mentzena (46% wyborców Konfederacji WiN deklaruje, że jest im do tej partii bliżej) niż Ruch Narodowy Krzysztofa Bosaka (31% deklaracji większej bliskości). Pozostałe 23% wyborców Konfederacji WiN nie umie lub nie chce zdeklarować się w tej sprawie.

Na czwartym miejscu naszego wrześniowego rankingu znalazła się partia Razem, popierana przez 6% głosujących, minimalnie więcej niż w sierpniu (wzrost o 1 punkt), ale tak samo jak w maju, czerwcu i lipcu. Tuż za nią uplasowała się druga z lewicowych partii – Lewica, na którą chce głosować co dwudziesty zdeklarowany wyborca (5%), o 2 punkty mniej niż w sierpniu.

Poniżej progu wyborczego kształtuje się poparcie dla Konfederacji Korony Polskiej (4%, w porównaniu z sierpniem wzrost o 1 punkt), Polski 2050 Szymona Hołowni (3%, wzrost o 1 punkt) oraz PSL (2%, wzrost o 1 punkt).

Co dziewiąty z uczestników hipotetycznego głosowania (11%, wzrost o 2 punkty) zadeklarował, że obecnie nie wie, kogo poparłby w wyborach do Sejmu.

We wrześniu – po okresie przewagi KO lub równowagi między oboma przodującymi w naszych badaniach ugrupowaniami – na pozycję lidera wyszedł opozycyjny PiS. Nie stało się tak jednak z powodu wzrostu popularności tej partii, ale spadku poparcia dla rządzącego rywala, czyli KO. Również na lewicy znajdująca się poza rządzącą koalicją partia Razem zyskała więcej głosów niż wchodząca w jej skład Lewica. I w tym przypadku jest to skutek spadku poparcia dla ugrupowania należącego do rządzącej koalicji, a nie jakiegoś znaczącego wzrostu popularności opozycyjnej konkurencji. Spadek popularności rządzących ugrupowań powoduje zatem względną poprawę pozycji partii będących wobec nich w mniejszej lub większej opozycji.